برای دردانه ام ...

سلام دردونه ی مامانی... 33 هفتگیت مبارک آریو برزنم... دیروز یعنی 3 شنبه 19/2/91 وقت دکتر داشتم صبح زود بیدار شدیم و صبحانه خوردیم بعد با بابا فرهاد رفتیم تا من سونو بشم...خیلی معطل شدیم...آخه دکتر سونوگرافیست دیر اومد...نوبتم که شد با بابا فرهاد رفتیم داخل و سونو شدم ...مامانی دلم خیلی برات تنگ شده بود...35 روز از آخرین سونوم میگذشت...دوست داشتم ببینم چقدر بزرگ شدی و وزنت چطوره...خدارو شکر تو حالت خوبه خوب بود و وزنتم 2200 بود عزیزم....دکتر خیلی راضی بود...آقای دکتر شکمتو نشونمون داد و گفت چه نفسای عمیقی میکشه آخه شکمت خیلی بالا پایین میرفت و دستات و میاوردی سمت شکمتو تکون میدادی...عزیزم کلی دلم برات ضعف میرفت اون موقع...راست...

سلام پسملیه مامان هفته ی 30 ام... مامانی چهارشنبه ای که گذشت یعنی تاریخ 30/1/91 وقت دکتر داشتم...خانوم دکتر صدای قلبتو برام گذاشت و خداروشکر حالت خوب و همه چیز نرمال بود ... عزیزم حسابی بزرگ شدی ها... قربون دست و پای کوچولوت برم که الان تفاوت ضربه هاشونو خوب می فهمم ... الهی مامان قربونت بره که بعضی وقتا سکسکه حسابی کلافه ات می کنه... عزیز مامان این چند روز من و بابا فرهاد حسابی مشغول چیدن وسایل اتاقت بودیم...مامانی دیگه اتاقت آماده شده واسه اینکه اگر خدا بخواد ایشالا دقیقا دو ماه دیگه تو همچین تاریخی بیای پیشمون ... کی میشه روز موعود بیادو من بتونم دونه دونه لباساتو تنت کنم و هر دفعه سر تا پاتو بوسه بارون کنم. نفس مامان دوس...